Terwijl de dagen door uw vingers glippen vergeet u steeds meer. Uw vreselijke kinderjaren tijdens de oorlog. Al die mooie tuinen in Kyoto. De geur van regen in april. Wat u zoeven hebt ontbeten. Tarwepap, saucijsjes en geroosterd brood. Het auto-ongeluk drieënveertig jaar geleden, waarbij uw lievelingsneef, Roy, omkwam. U vergeet de dag waarop u uw man leerde kennen. Ik wist zeker dat hij binnen een week weer vertrokken zou zijn. De volmaakte baby die u zo vurig wilde. Het beschadigde kind dat u ervoor in de plaats kreeg. Al die baantjes die u dag in dag uit, jaar in jaar uit, in het zwembad hebt getrokken. U vergeet woorden. Fiets. Vis. Steen. Voor de kleur van gras. Klinkt als schoen. En met elke verdwenen herinnering voelt u zich lichter. Binnenkort bent u compleet leeg, een vacuüm. En voor het eerst van uw leven zult u vrij zijn. U zult de toestand hebben bereikt waarnaar mindfulmediteerders over de hele wereld streven. U zult compleet ‘in het nu’ zijn.
Julie Otsuka De zwemmers